Μοναξια....

Σου χει τυχει ποτε να μην σαρεσει τπτ απο τη ζωη σου??? να εχεις φτασει στο σημειο να πεις δεν την θελω αλλο τετοια πουτανα ζωη....σε ολους μας εχει συμβει να θελουμε να κλειστουμε μονοι μεσα σε ενα μουντο και σκοτεινο δωματιο ακουγοντας δυνατα τη μουσικη και να προσπαθουμε να μην καταρευσουμε απο τις σκεψεις και τα συναισθηματα....το ασχημο δεν ειναι να το κανεις.....το ασχημο ειναι να κανεις μονο αυτο.Η αγαπη ειναι τοσο δυνατη που μπορει να σου επιφερει καταστροφικες συνεπειες.....προσπαθουμε μερα με τη μερα να σταθουμε στα ποδια μας και να διασχισουμε τη γεφυρα.....ομως ειναι πολυ δυσκολο να φτασεις στην απεναντι οχθη της λυτρωσης....θελουμε μονο εναν ανθρωπο διπλα μας....πραγμα αδυνατο να επιτευχθει....αναρωτιεστε γιατι χρησιμοποιω πληθυντικο....γιατι νομιζω οτι δεν ειμαι η μονη σαυτον τον αχαρο πλανητη.....πρησμενα ματια απο το κλαμα.....καμενα χερια απο τα τσιγαρα....και αδιεξοδος....τι να κανεις?να κανεις αυτο που θελεις ή αύτο που πρεπει? 2 λεξεις που απεχουν μιλια μεταξυ τους και συχρονως ειναι κολλημενες σαν τσιχλα στα μαλλια......Η φαντασια μας οργιαζει και ομως επανερχομαστε ξαφνικα σαν ρευμα εκει που βρισκομαστε......και πεφτεις......δεν υπαρχει πιο κατω απο αυτο.....πιστεψτε με.Δεν υπαρχει τπτ στο κοσμο που να σε ξεχασει.....που να σε τραβηξει εστω και λιγο απο τα διχτυα και να νιωσεις ζωντανος......Θες να ξεσπασεις...να φωναξεις...να σπασεις....να φυσηξεις.....ολα μοιαζουν τοσο μαυρα.....και ομως εσυ φυλακισμενος στο κελι των αισθηματων σου.Δεν θελω ομως να πονας και εσυ το ιδιο.....γιατι ξερω παρα πολυ καλα οτι ειναι θανατος στην ψυχη.Ζητας βοηθεια.....εισαι κουρελι.....θες να φτυνεις τον εαυτο σου.....δεν ξερεις καν ποιο ειναι το σωστο και ποιο το λαθος.....ο ερωτας μαζι με αγαπη ισουται με θανατο.δεν εχω δυναμη ουτε να κλαψω πλεον......γιατι ρε γαμωτο να ειναι τοσο αδικη η ζωη μαζι μας.....γιατι να μην υπαρχει κατι ανωτερο που να μας βοηθα σταυτο που θελουμε οσο τιποτα στο κοσμο.μπασταρδη......μονο εκει που δεν θελουμε και δεν περιμενουμε μας βοηθα......δεν μαρεσει ομως αυτη η ζωη.....τη σιχαινομαι.το τασακι δεν φαινεται πλεον απ΄τα τσιγαρα.......σκοτωνομαι μερα με τη μερα......ζαλιζεται το εγκεφαλος....μπλοκαρει και απο ενα σημειο και αργοτερα δεν λειτουργει.....χαλαει και τρελαινεσαι.....γινεσαι παραλογος παρακαλωντας για αγαπη.Σαγαπαω ρε γαμωτο.....μονο αυτη η λεξη υπαρχει μεσα πλεον με τη φωτογραφια σου.Αδικη Αδικη Αδικη Αδικη Αδικη!!!!!!!!!!!!! Αδικη ζωη.Και αυτο που με ποναει περισσοτερο απο ολα ειναι οτι ποτε δε θα σε εχω........Δεν υπαρχουν αλλα λογια....μονο συναισθημα και πονος.....τελος.