Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Λιγα λεπτα για την πατριδα...


Αχ,αυτη η πατριδα.Ειναι σαν παραδεισος στη ψυχη.Σε κανενα μερος της γης δεν νιωθεις περισσοτερο ασφαλης αλλα και ελευθερος.Σε κανενα μερος δεν νιωθεις αυτο το δεος και την συγκινηση να σου δονει τα οστα.Στη θεα της ολοι μας σκεφτομαστε και νοσταλγουμε.Ολους μας πονα πραγματικα η απουσια της....γιατι μονο οταν τη χασουμε νιωθουμε μονοι.....Σε οσους αυτα που γραφω ακουγονται αστεια......πιστεψτε με και εγω πριν λιγα χρονια ετσι θα αντιδρουσα....αλλα......τωρα ειναι διαφορετικα τα πραγματα γιατι απομακρυνθηκα......και πονεσα.Τι ποιο ομορφο να γυρνας στα σοκακια και να νιωθεις την ενεργια απο τα πλακακια να αναπηδα στη καρδια,στο μυαλο,στα ζωη σου?Περπαταω στο ποταμι της και συγκινουμε με τη μουσικη του νερου που κυλαει ακουγοντας συναμα το θροισμα των φυλλων.Και τα τρια βουνα που την περιτριγυριζουν στεκονται σαν τους τρεις σωματοφυλακες.......αγερωχους και δυνατους,ετοιμους να πολεμησουν για χαρη της.Θελω τοσο πολυ να την ζωγραφισω......ωρες ωρες προσπαθω να τη ρουφηξω ολοκληρη βαριανασαινοντας.Συλλεγω καρτ ποσταλ,βγαζω φωτογραφιες,σκιτσαρω και ανατριχιαζω.Καμια δεν φτουραει μπροστα σου,καμια δεν ειναι ανταξια σου.Τη ψαχνουμε ολοι μας....και οταν την γευτουμε νιωθουμε ενα γλυκο μεθυσι να μας περιτριγυριζει.Αναπολουμε τα παιδικα μας χρονια και ενα γλυκο δακρυ κυλλαει στο μαγουλο σαν τη μαστιχα στο χιωτικο δεντρο.Περπατωντας,λοιπον στα πλακοστρωτα μερη σου με τα ακουστικα στα δυο μου αυτια ζω ενα δευτερο ονειρο.....μια παραλληλη ζωη,μια φαντασια.Χθες,ανεβηκα σε ενα απο τα βουνα σου....και θαμπωθηκα απο την τοση ομορφια σου.(εκανα και ριμα ;-) )Για να μην τα πολυλογω.....σαν τη πατριδα σου καλυτερο φιλο δεν θα βρεις.και αν σε απογοητευουν ορισμενοι παραγοντες σαυτην...μην δινεις σημασια και ζησε το ονειρο......οσο για μενα ενα τελευταιο εχω να πω: ΦΛΩΡΙΝΑΡΑ....ΣΑΓΑΠΩ!

p.s. Αντε και ΚΑλη Χρονια να χουμε!