Αναθεώρηση....

Και ο καιρος περνα.....τρεχει αγκομαχωντας να προλαβει.....τι να προλαβει ομως?...Μερα με τη μερα νιωθω να αλλαζω 600 αντιδρασεις και συμπεριφορες.....Πριν μια βδομαδα ημουν αλλη απο αυτο που ειμαι τωρα και παει λεγοντας εδω και χρονια....και η μαλακια ειναι οτι δεν μπορω με καμια δυναμη να το ελεγξω...φοβος,χαρα,γαληνη,ανασφαλεια,στασιμοτητα,ανεπαρκεια.Ενα ατελειωτο νεφος και συγχηση στο νου.Μπερδεγουει που λενε...Ρουφαω με ολες μου τις δυναμεις αυτα που με αγγιζουν....αλλα δεν τα χειριζομαι οπως πρεπει.Αν νιωθω μονη?Αυτο πρεπει να το καταλαβεις....οχι να ρωτας.Θα σου πω μονο αυτο....ΚΕΝΟ! Μια απεραντη τρυπα....που ολο και μεγαλωνει....δεν μπορεις με κανενα μεσο ομως να τη κλεισεις....Ποτε μη λες ποτε ομως δε λενε?ε????? Το μονο που θα θελα ειναι προστασια.....αυτη τη προστασια που δεν ενιωσα απο κανενα θνητο και θεο μαζι.Ομως ζηταω υπερβολες και το ξερω.Και δεν προκειται ποτε να στο ζητησω-απαιτησω.Γι’αυτο και αναλωνομαι καθημερινα με αυτα που θεωρει,η οποια επουρανια δυναμη, οτι αξιζω ή οχι.Δεν γινεται ομως και τοσοοοοοο......μα τοσοοοο....μπορει να γινει και λιγο καλυτερο.Και σ’αυτο δεν ειμαι υπερβολικη.Υπερλογικη ειμαι.Δυστυχως ...δυστυχως ομως....απο παντα το εχω και θα το εχω μεχρι να φυγω....ποιο? Εγω= ενα φρουτο που απο εξω ειναι αδυνατο να το δαγκασεις λογω της σκληροτητας του....και απο μεσα τοσο ρευστο που λιωνει πριν επιχειρησεις να το αγγιξεις. Αλλο δειχνω και αλλο ειμαι.Φοβαμαι ομως.....παρα πολυ.Και ετσι απλα σιωπαινω.Γιατι θελω να ζησω.....και να προχωραω με το κεφαλι ψηλα αντιμετωπιζοντας με τον ανυπερβλητο εαυτο μου το εξω.....και το κανω με επιτυχια.Εγγυημενο.Δεν με χαλαει ομως.....γιατι μου βγαινει απο μεσα μου και αυτο.Αλλα δεν ειναι ΜΟΝΟ αυτο το λαιφ.Γιατι τα γραφω ολα αυτα?Απλα θα θελα να με γνωρισεις.Εσυ που απλα καθεσαι στη καρεκλα σου ηρεμος-η.Γιατι ομως?Ξες κατι? Το νιωθω πλεον....ότι οτιδηποτε θελησω.....με καποιο παρομοιο-εμμεσο-περιεργο τροπο....θα πραγματοποιηθει.Οσοι με γνωριζουν απο κοντα θα πουνε κατι του στυλ....καλη κοπελα....γλυκια....τρελαρα....που μεταδιδει χαρα και θετικη ενεργεια.....Στον εαυτο μου ομως δεν δινω τις συμβουλες που δινω στους αλλους.Και καιγομαι :p .Μηπως θες να γινω κατι που σ’αρεσει?Η’ μηπως θες απλα να με καταστρεψεις?μμμμ?Αν θελεις παντως να εκδικηθεις για κατι μπορω απλα να ειμαι μαζι σου και οχι απεναντι.Δεν θελω να με φοβηθεις.Τελος παντων....αερολογιες....για εσας ισως....για εμενα? Για εμενα?.............Μαλλον και για εμενα γιατι ειναι βαρια.....Η αληθεια ποναει ομως δεν λενε?Και για το τελος.....ολα οσα εγραψα παραπανω δεν σημαινει οτι ισχυουν....απλα ετσι φαινονται....Καλημερα!ξημερωνει μια καινουργια μερα αυριο! Που να φροντισουμε να ειναι ακομα καλυτερη απο τη σημερινη!Για εμενα στανταρ θα ειναι! :D

Επιτέλους....

Και εκεί που πέφτεις και περιμένεις…..ξαφνικά μια λάμψη διοχετευει τη ψυχη σου με ζωντανια….Συνηθως γραφω ένα κειμενο όταν δεν αισθανομαι υγιείς…..ψυχικα υγιείς…..και πιστευω το καταλαβατε από τις ημερομηνιες ότι εχω καιρο να πεσω τοσο….αλλά αυτή τη φορά ενώ το νιώθω .…ναι το νιώθω!….ότι μπορώ να ξαναγελάσω και να ξαναγελάσω……κι όμως εχω την ανάγκη να εκφραστώ…..Λοιπόν….λένε ότι ‘’ο θεός αγαπά τον κλεφτή,αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη’’……..το πιστευω γιατί νιώθω ότι το ζω….αφού έβλεπα τις γύρω υπάρξεις να στέκονται από μονοί τους και να φαίνονται πραγματικά….και εγώ απλά να υπάρχω διπλά τους και να κρέμομαι σαν ξεκούμπωτο πουκάμισο στο σώμα….κι’ομώς βρέθηκε μια δύναμη και για εμένα τον ‘’νοικοκύρη’’….γιατί όπως λέει το τραγούδι των anathema….. it must have been an angel…who counted out the time…yes it must have been an angel…who raised a…knowing smile’’.Νιώθω ότι πραγματικά υπάρχει μια ανώτερη δύναμη….ένα ανώτερο ον….ένας θεος,θα το ονομασω….που κινει τα πραγματα όπως αυτος θεωρει πρεπον…απλά δεν θεωρω ότι αυτός ο θεός είναι χριστιανός. Και εκεί που νιώθεις ότι έχεις γίνει λίπασμα για τα ζώα….ΞΑΦΝΙΚΑ….εμφανίζεται κάτι ή μάλλον κάποιος και έτσι ο θεός σου δείχνει ότι δεν σε ξέχασε, ότι και εσύ αξίζεις το καλύτερο για εσένα….και ότι μαζί του μπορείς να τα καταφέρεις…σαν φύλακας άγγελος ένα πράγμα….μονό που βρίσκεται στη γη.Ξερετε όμως ποτέ με θυμήθηκε ο θεός?....όταν…..αγάπησα εμένα…..γιατί μονό αν σεβαστείς τον εαυτό σου…θα έρθει η λύτρωση….είναι δύσκολο πολλές φορές…αλλά όταν τα καταφέρεις θα με θυμηθείς .Όταν αγαπάς τον εαυτό σου και τον φύλακα άγγελο σου….μονό τότε θα ολοκληρωθείς μέσα σου. Μια στιγμή μπορεί να χαρίσει φοβερά συναισθήματα….2-3 λέξεις στη σειρά μπορεί να σε κάνουν να νιώθεις δυνατός για 2-3 χρονιά…Πραγματικά νιώθω κάτι ανώτερο μέσα μου…σαν να βρήκα το λιμάνι μου…σαν πραγματικά να ορθέ μια δικαίωση, γιατί πραγματικά ο καθένας μας αξίζει κάτι όμορφο στη ζωή του και ότι χωρίς αυτά τα γλυκά θαύματα η ζωή μας θα ήταν απλά ένα καρδιογράφημα….μονότονη και με σκαμπανεβάσματα. Νιώθω μια συγκίνηση αυτή τη στιγμή που γραφώ και μια φωνή μέσα μου να φοριέται επίμονα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ…..εισακούστηκα .Τελικά την είχα παρεξηγήσει τη ζωή…..είναι πανέμορφη...ο ανθρωπινος νους την ασχημαινει.

Μοναξια....

Σου χει τυχει ποτε να μην σαρεσει τπτ απο τη ζωη σου??? να εχεις φτασει στο σημειο να πεις δεν την θελω αλλο τετοια πουτανα ζωη....σε ολους μας εχει συμβει να θελουμε να κλειστουμε μονοι μεσα σε ενα μουντο και σκοτεινο δωματιο ακουγοντας δυνατα τη μουσικη και να προσπαθουμε να μην καταρευσουμε απο τις σκεψεις και τα συναισθηματα....το ασχημο δεν ειναι να το κανεις.....το ασχημο ειναι να κανεις μονο αυτο.Η αγαπη ειναι τοσο δυνατη που μπορει να σου επιφερει καταστροφικες συνεπειες.....προσπαθουμε μερα με τη μερα να σταθουμε στα ποδια μας και να διασχισουμε τη γεφυρα.....ομως ειναι πολυ δυσκολο να φτασεις στην απεναντι οχθη της λυτρωσης....θελουμε μονο εναν ανθρωπο διπλα μας....πραγμα αδυνατο να επιτευχθει....αναρωτιεστε γιατι χρησιμοποιω πληθυντικο....γιατι νομιζω οτι δεν ειμαι η μονη σαυτον τον αχαρο πλανητη.....πρησμενα ματια απο το κλαμα.....καμενα χερια απο τα τσιγαρα....και αδιεξοδος....τι να κανεις?να κανεις αυτο που θελεις ή αύτο που πρεπει? 2 λεξεις που απεχουν μιλια μεταξυ τους και συχρονως ειναι κολλημενες σαν τσιχλα στα μαλλια......Η φαντασια μας οργιαζει και ομως επανερχομαστε ξαφνικα σαν ρευμα εκει που βρισκομαστε......και πεφτεις......δεν υπαρχει πιο κατω απο αυτο.....πιστεψτε με.Δεν υπαρχει τπτ στο κοσμο που να σε ξεχασει.....που να σε τραβηξει εστω και λιγο απο τα διχτυα και να νιωσεις ζωντανος......Θες να ξεσπασεις...να φωναξεις...να σπασεις....να φυσηξεις.....ολα μοιαζουν τοσο μαυρα.....και ομως εσυ φυλακισμενος στο κελι των αισθηματων σου.Δεν θελω ομως να πονας και εσυ το ιδιο.....γιατι ξερω παρα πολυ καλα οτι ειναι θανατος στην ψυχη.Ζητας βοηθεια.....εισαι κουρελι.....θες να φτυνεις τον εαυτο σου.....δεν ξερεις καν ποιο ειναι το σωστο και ποιο το λαθος.....ο ερωτας μαζι με αγαπη ισουται με θανατο.δεν εχω δυναμη ουτε να κλαψω πλεον......γιατι ρε γαμωτο να ειναι τοσο αδικη η ζωη μαζι μας.....γιατι να μην υπαρχει κατι ανωτερο που να μας βοηθα σταυτο που θελουμε οσο τιποτα στο κοσμο.μπασταρδη......μονο εκει που δεν θελουμε και δεν περιμενουμε μας βοηθα......δεν μαρεσει ομως αυτη η ζωη.....τη σιχαινομαι.το τασακι δεν φαινεται πλεον απ΄τα τσιγαρα.......σκοτωνομαι μερα με τη μερα......ζαλιζεται το εγκεφαλος....μπλοκαρει και απο ενα σημειο και αργοτερα δεν λειτουργει.....χαλαει και τρελαινεσαι.....γινεσαι παραλογος παρακαλωντας για αγαπη.Σαγαπαω ρε γαμωτο.....μονο αυτη η λεξη υπαρχει μεσα πλεον με τη φωτογραφια σου.Αδικη Αδικη Αδικη Αδικη Αδικη!!!!!!!!!!!!! Αδικη ζωη.Και αυτο που με ποναει περισσοτερο απο ολα ειναι οτι ποτε δε θα σε εχω........Δεν υπαρχουν αλλα λογια....μονο συναισθημα και πονος.....τελος.

Το μυστικό

Παρατα τα ολα!!!! ακους????παρατα τα και κανε αυτο που γουσταρεις χωρις φοβους και αναστολες.....χωρις να υπολογιζεις τις συνεπειες και τους τροπους......χωρις να νιωθεις!!!!!ζησε το ονειρο σου......τι ειμαστε?ενας αριθμος στους χιλιαδες που εχουν περασει σαυτη την αριθμομηχανη που λεγετε ζωη......γιατι καθομαστε και το σκεφτομαστε?αν υπαρχει η πραγματικη θεληση μας τοτε μονο θα οδηγησουμε απο μονοι τον εαυτο μας στο ονειρο και συνεπως στην ευτυχια του καθενος......γιατι ο παραδεισος για τον καθενα βρισκεται μεσα του....μονο ο εαυτος μας ξερει το μυστικο της πραγματικης ευτυχιας....κανενας αλλος παπαροφιλοσοφος....γιατι χανουμε καθε στιγμη αφηνοντας την να περασει απο διπλα μας χωρις να την γραπωσουμε οσο ποιο δυνατα μπορουμε.....ολοι με ολους τους τροπους υποστηριζουμε οτι η ζωη ειναι μικρη και δεν πρεπει να την σπαταλαμε σε δυστροπιες......συμφωνω αλλα δεν το βλεπω.....και μιλαω βαζοντας και τον εαυτο μου φυσικα μεσα.ο πραγματικος πλουτος ειναι τα συναισθηματα που υπαρχουν σολους μας....μονο αυτα κουβαλουν ολη την δυναμη και την ενεργεια που χρειαζεται και σε συνεργασια με μικρες δοσεις λογικης........ξεπερναμε το αξεπεραστο.....γινομαστε κυριαρχοι πρωτα του εαυτου μας....και υστερα ολακερου του κοσμου.μα τα χουμε ολα....ειμαστε ΤΟ ανωτερο απο ολα τα οντα......και καθομαστε ετσι απλα και κοιταζουμε?????γιατι.....ολα απο μας δημιουργηθηκαν....δεν το βλεπετε....αν δεν υπηρχαμε εμεις δεν θα υπηρχαν και αυτα.εμεις ειμαστε το number 1.....παρτε το χαμπαρι.και ξυπνηστε! ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ αυτη ειναι η λεξη τιμονι που θα οδηγησει το αμαξι της ευτυχιας....αν το χεις αυτο το τιμονι.....μην φοβασε τπτ......θα κερδισεις τη φορμουλα...... ;-) μαγνητιστε το καλο και κλωτσηστε το κακο.....μονο ετσι θα νικησετε το ματσ.ειστε ετοιμοι? μονο αν ζησεις κυνηγωντας το ονειρο σου θα ζησεις και ευτυχισμενος.....λοιπον,να μην πολυλογω.....3.......2.........1........ΠΑΜΕ! ;-D

Λιγα λεπτα για την πατριδα...

Αχ,αυτη η πατριδα.Ειναι σαν παραδεισος στη ψυχη.Σε κανενα μερος της γης δεν νιωθεις περισσοτερο ασφαλης αλλα και ελευθερος.Σε κανενα μερος δεν νιωθεις αυτο το δεος και την συγκινηση να σου δονει τα οστα.Στη θεα της ολοι μας σκεφτομαστε και νοσταλγουμε.Ολους μας πονα πραγματικα η απουσια της....γιατι μονο οταν τη χασουμε νιωθουμε μονοι.....Σε οσους αυτα που γραφω ακουγονται αστεια......πιστεψτε με και εγω πριν λιγα χρονια ετσι θα αντιδρουσα....αλλα......τωρα ειναι διαφορετικα τα πραγματα γιατι απομακρυνθηκα......και πονεσα.Τι ποιο ομορφο να γυρνας στα σοκακια και να νιωθεις την ενεργια απο τα πλακακια να αναπηδα στη καρδια,στο μυαλο,στα ζωη σου?Περπαταω στο ποταμι της και συγκινουμε με τη μουσικη του νερου που κυλαει ακουγοντας συναμα το θροισμα των φυλλων.Και τα τρια βουνα που την περιτριγυριζουν στεκονται σαν τους τρεις σωματοφυλακες.......αγερωχους και δυνατους,ετοιμους να πολεμησουν για χαρη της.Θελω τοσο πολυ να την ζωγραφισω......ωρες ωρες προσπαθω να τη ρουφηξω ολοκληρη βαριανασαινοντας.Συλλεγω καρτ ποσταλ,βγαζω φωτογραφιες,σκιτσαρω και ανατριχιαζω.Καμια δεν φτουραει μπροστα σου,καμια δεν ειναι ανταξια σου.Τη ψαχνουμε ολοι μας....και οταν την γευτουμε νιωθουμε ενα γλυκο μεθυσι να μας περιτριγυριζει.Αναπολουμε τα παιδικα μας χρονια και ενα γλυκο δακρυ κυλλαει στο μαγουλο σαν τη μαστιχα στο χιωτικο δεντρο.Περπατωντας,λοιπον στα πλακοστρωτα μερη σου με τα ακουστικα στα δυο μου αυτια ζω ενα δευτερο ονειρο.....μια παραλληλη ζωη,μια φαντασια.Χθες,ανεβηκα σε ενα απο τα βουνα σου....και θαμπωθηκα απο την τοση ομορφια σου.(εκανα και ριμα ;-) )Για να μην τα πολυλογω.....σαν τη πατριδα σου καλυτερο φιλο δεν θα βρεις.και αν σε απογοητευουν ορισμενοι παραγοντες σαυτην...μην δινεις σημασια και ζησε το ονειρο......οσο για μενα ενα τελευταιο εχω να πω: ΦΛΩΡΙΝΑΡΑ....ΣΑΓΑΠΩ!

p.s. Αντε και ΚΑλη Χρονια να χουμε!