Μερα με τη μερα νιωθω οτι ανακαλυπτω νεους κοσμους που ποτε δεν φανταζομουν....πιο δυνατους και περιπετειωδης....Κοσμοθεωριες και ψυχοσυνθεσεις απο γνωριμους μου ανθρωπους και μη.Μαρεσει που οσο περνα ο χρονος τοσο γεμιζω....και παλι ομως νιωθω οτι δεν ξερω τιποτα.Αισθανομαι ενα τεραστιο κυμα γεματο με ιδεες,τροπους και αντιληψεις να ερχεται κατα πανω μου....δεν ειμαι σιγουρη ομως αν ξερω ''κολυμπι''.Ξερω οτι ομως κρατω γερα την αναπνοη μου ;) .Το σιγουρο ειναι οτι οι γυρω μου ειχαν,εχουν και θα εχουν να παιρνουν απο εμενα. Νεα γεγονοτα κατακλιζουν τα μερονυχτα και το ενα πεφτει πανω στο αλλο σαν ντομινο.Πνευματα ετοιμα να δεχτουν την οποιαδηποτε ανταλλαγη συναισθηματων και αντιμετωπισεων.Πνευματα τοσο διαφορετικα μεταξυ τους που ουτε σε εναν παραλληλο του παραλληλου κοσμου δεν θα επικοινωνουσαν.....και ομως για καποιο ασυληπτο τροπο ,συνυπαρχουν.Το πως και το γιατι?Ουτε και εγω τα γνωριζω...και αυτο ειναι που με γοητευει περισσοτερο....γιατι απλα μπορουμε! Για ολους μας υπαρχει μια χρυση τομη που δεν μας καθιστα μονους.Και συνεχιζουμε ακαθεκτοι!Αυτη η αλυσιδα που ενας κρικος της αν σπασει διαλυονται ολοι και ολα.Ο καθενας μας εχει παντα να πει και να προσφερει κατι διαφορετικο στον καθενα μας και σε ολους συγχρονως....Το καλυτερο της υποθεσης ομως ποιο ειναι?.....η αλληλουποστηριξη...οποιος απο εμας παει να πεσει.....καποιος-οι ή ολοι μας θα τον ''κρατησουμε'' γερα με οποιοδηποτε μεσο και δυναμη....για να μην σπασει η αλυσιδα οπως προανεφερα.Το ηθικο διδαγμα λοιπον ειναι οτι ειναι τεραστιο σφαλμα να βρεθει καποιος εκτος της αλυσιδας....γιατι θα αναλωθει και στο τελος θα ''σαπισει''.Κανεις λοιπον απο εμας δεν αξιζει τετοια πλοκη.....ετσι δεν ειναι? ;D
